Allah’a hamd olsun.
Müslümanlardan adâletli bir kimsenin şâhitliği ile Ramazan ayının hilâlinin görüldüğü sâbit olduğu zaman oruca başlamak gerekir.
Nitekim bedevîlerden birisi, Ramazan ayının hilâlini gördüğünü söylediğinde, Peygamber -sallallahu aleyhi ve sellem- oruca başlamayı emretmişti.
صُومُوا لِرُؤْيَتِهِ وَأَفْطِرُوا لِرُؤْيَتِهِ، فَإِنْ غُمَّ عَلَيْكُمْ فَأَكْمِلُوا الْعِدَّةَ ثَلاَثِينَ [ متفق عليه ]
.jpeg)
Allah’a hamd olsun.
Birinci husus: Bir şahsa kafir veya fasık hükmü vermek bize ait bir görev değildir, şüphesiz bu sadece Allah ve Rasulullah sallallahu aleyhi vesellem’e hastır. Tekfir merciî sadece Allah ve Resulüne ait olan şer’î hükümlerdendir. Bu nedenle Kur’an ve Sünnetten delil olmadan hiçbir kimsenin küfrüne veya fiskına hüküm verilemez.
Allah’a hamd olsun.
Müslüman olan kimse mutlaka sakındırılan konularda diline sahip çıkması gerekir, malasef insanların çoğu bu konuda gevşek davranarak gıybet, nemime (laf taşıma) ve iftira günahına girmektedirler.
Gıybet: bir Müslümanın bulunmadığı bir ortamda onda bulunan ancak söylenmesinden rahatsız olduğu bir hususu dile getirmektir.
İftira: Müslümanda bulunmayan bir davranışla itham etmektir. Başka bir tabirle onun hakkında yalan söylemektir.
Söz taşımak (nemime): iki kişinin arasını bozmak için laf taşımaktır.
Allah’a hamd olsun.
Tevhîd, sözlük olarak "vahhade" fiilinin masdarıdır.Muvahhid kimse ise, vahdâniyyeti yalnızca Allah Teâlâ'ya nisbet eden ve zâtı veya sıfatlarında Allah Teâlâ'ya ortak olan veya benzeyen her şeyi O'ndan uzak tutarak, O'nu bu konuda yalnız olmakla niteleyen kimsedir. Muvahhid kelimesindeki şedde mübâlağa içindir.Yani, "Ben, onu bununla nitelendirirken mübâlağa yaptım", demektir.
بسم الله الرحمن الرحيم
Bugün Türkiye’ye açık bir gözle bakan herkes fuhşiyatın, şirkin ve küfrün her yere yayıldığını görebilir. İbahilik körlüğüne yakalanmamış herkes Türkiye’nin büyük şehirlerinde, küçük şehirlerinde ve hatta köy ve kasabalarında dahi her türlü münkeratın baş gösterdiğine şahitlik eder.
Gece ve gündüz alenen Allah (celle ve âlâ)’dan başkasına dua edenler, istiğase yapanlar ve O’dan başkasından medet bekleyenler. Sadece Allah (celle ve âlâ)’nın hakkı olan ibadeti ölülere ve bazı sefil dirilere sarf edenler.
Allah’a hamd olsun.
Allah’a İman Etmenin Manası
Allah’a iman; O’nun varlığına, yüceliğine, rububiyetine, uluhiyetine, isim ve sıfatlarına kesin bir şekilde inanmaktır.
Allah’a iman konusunu gerçekleştirmek için dört husus gereklidir.
Allah’a iman etmek , dört husus içerir. Her kim de bu dört hususa iman ederse hakiki manada müminlerden sayılmaktadır.
Allah’a hamd olsun.
Değerli âlim Hâfız el-Hakemî -Allah ona rahmet etsin- "Sullemu'l-Vusûl" adlı manzumesinde lâ ilâhe illallah'ın şartlarını şöyle sıralamıştır:
"İlim, Yakîn, Kabul ve İnkıyâd, bilmelisin söylediğimi,
Sıdk, İhlas ve Muhabbet, Allah seni hoşnut olduğu şeyde muvaffak eylesin."
Birinci Şart: İLİM
Bunun anlamı: Cehâletle bağdaşmayan, cehâlete aykırı olan ve nefy (red) ve isbât (kabul) yönünden lâ ilâhe illallah'ın anlamını bilmektir.
بسم الله الرحمن الرحيم
Allah’a hamd olsun, salat ve selam onun Rasûlü’ne ashabına ve ailesine olsun.
Bundan sonra;
بسم الله الرحمن الرحيم
Kâmil Bir Din; İSLAM
Hamd Allah'a, salât ve selam O'nun Rasûlü'ne, ashabına, ehline ve onun yolundan gidenlere olsun. Ve sonra; Rab olarak Allah'tan, peygamber olarak Muhammed'den ve din olarak da İslam'dan razı olmuş ve bu kelimelerin manalarını idrak etmiş ve hiçbir bocalama, karışıklık olmadan bu kelimeleri anlamış olan her Müslüman, Peygamber Efendimiz Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem) getirdiği din olan İslam Dini'nin kendi içerisinde kâmil bir din olduğunu iyi bilir.
بسم الله الرحمن الرحيم
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْعَلَاءِ حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ عَنْ بُرَيْدٍ عَنْ أَبِي بُرْدَةَ عَنْ أَبِي مُوسَى رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ الْمُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِ كَالْبُنْيَانِ يَشُدُّ بَعْضُهُ بَعْضًا وَشَبَّكَ بَيْنَ أَصَابِعِهِ
İmam el-Buhari (rahimehullah) şöyle diyor: “Bize Muhammed bin el-Alâi tahdis etti, dedi ki: bize Ebu Usame tahdis etti, dedi ki: Bureyd’den, o da Ebu Burde’den, o da Ebu Musa (radiyallahu anhu)’dan dedi ki: Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: “Mü’min için mü’min, birbirini perçinleyen bir yapı gibidir.” (Bunu söylerken) parmaklarını birbirine geçirip sımsıkı kilitledi.”
حَدَّثَنَا هَنَّادٌ حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِيَةَ عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ أَبِى سُفْيَانَ عَنْ جَابِرٍ قَالَ: قَالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم: إِنَّ الشَّيْطَانَ قَدْ يَئِسَ أَنْ يَعْبُدَهُ الْمُصَلُّونَ وَلَكِنْ فِى التَّحْرِيشِ بَيْنَهُمْ
İmam et-Tirmizi (rahimehullah) şöyle der: Bize Hannâd tahdis etti, dedi ki: Bize Muaviye tahdis etti, o da el-Ameş’ten, o da Ebu Süfyan’dan Cabir’in şöyle dediğini aktardı: “Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: “Şüphesiz ki şeytan namaz kılanların kendisine ibadet etmelerinden ümidini kesmiştir. Lakin aralarında sürtüşmelerinden (aralarını açıp, fitne ve fesad sokarak birbirlerine düşürmekten) çok ümitlidir.”
حَدَّثَنَا الحُمَيْدِيُّ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الزُّبَيْرِ، قَالَ: حَدَّثَنَا سُفْيَانُ، قَالَ: حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ سَعِيدٍ الأَنْصَارِيُّ، قَالَ: أَخْبَرَنِي مُحَمَّدُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ التَّيْمِيُّ، أَنَّهُ سَمِعَ عَلْقَمَةَ بْنَ وَقَّاصٍ اللَّيْثِيَّ، يَقُولُ: سَمِعْتُ عُمَرَ بْنَ الخَطَّابِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ عَلَى المِنْبَرِ قَالَ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ:
«إِنَّمَا الأَعْمَالُ بِالنِّيَّاتِ، وَإِنَّمَا لِكُلِّ امْرِئٍ مَا نَوَى ، فَمَنْ كَانَتْ هِجْرَتُهُ إِلَى دُنْيَا يُصِيبُهَا ، أَوْ إِلَى امْرَأَةٍ يَنْكِحُهَا، فَهِجْرَتُهُ إِلَى مَا هَاجَرَ إِلَيْهِ»
İmam el-Buhari (rahimehullah) şöyle der: Bize el-Humeydi Abdullah bin Zubeyr tahdis etti, o dedi ki: Bize Süfyan tahdis etti, o dedi ki: Bize Yahya bin Said el-Ensari tahdis etti, o dedi ki: Bana Muhammed bin İbrahim et-Teymi haber verdi ki Alkame bin Vakkas el-Leysi’nin şöyle dediğini işitmiş: Ben Ömer bin Hattab (radiyallahu anhu)’yu minberde şöyle derken işittim: Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’i şöyle derken işittim:
حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مَنِيعٍ وَعَلِىُّ بْنُ حُجْرٍ- الْمَعْنَى وَاحِدٌ قَالاَ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَيُّوبَ عَنْ أَبِى الْمَلِيحِ بْنِ أُسَامَةَ عَنْ أَبِى عَزَّةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- « إِذَا قَضَى اللَّهُ لِعَبْدٍ أَنْ يَمُوتَ بِأَرْضٍ جَعَلَ لَهُ إِلَيْهَا حَاجَةً أَوْ قَالَ بِهَا حَاجَةً
İmam et-Tirmizi (rahimehullah) şöyle der: Bize Ahmed bin Meni’ ve Ali bin Hucr tahdis ettiler, dediler ki: Bize İsmail bin İbrahim tahdis etti, o da Eyyub’tan, o da Ebu’l-Melîh bin Usame’den, o da Ebu Azze’den dedi ki: Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: “Allah bir kulun bir yerde ölmesini takdir ettiğinde onun için oraya bir hacet var eder (veya) ona orada bir hacet var eder.”
بسم الله الرحمن الرحيم، الحمد لله رب العالمين، والصلاة والسلام على رسولنا محمد وعلى آله وصحبه أجمعين
Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’in kendilerine gönderilip tevhid’e davet ettiği ve kendileriyle savaştığı Arap müşriklerinin çoğu, yaratıcının, rızık verenin, öldürenin, yaşatanın, her şeyi bilenin, kainat ve içindeki bütün mahlûkâtı idare edenin (başka bir ifadeyle; kainatta tasarruf edenin, örneğin; hastalık ve şifa verenin, fakir ve zengin kılanın, rızıkları ve ecel vakitlerini belirleyenin…), yedi kat gök ve içindekilerin ve yedi kat yer ve içindekilerin hepsinin -ibadet ettikleri sahte ilahları da dahil- sahibi, kendisinin yönetimi/hakimiyeti ve dilemesi altında olanın, ilahları arasında en büyük olanın YALNIZCA ALLAH (celle celâluh) olduğuna inanıyor, bunu ikrar ediyorlardı.
Allah’a hamd ve Rasûlü Muhammed’e salât ve selam olsun.
Bundan sonra…
Allah (celle ve âlâ) Müslümanlara cemaat olmayı ve tefrikaya düşmemeyi emretmiştir. Bu ilahi emrin muhakkak birçok hikmeti vardır. Lakin en önemlilerinden birincisi şüphesiz, ilahi emir ve nehiylerin (şeriatın) ancak Müslümanların vahdeti oranında uygulanır olmasıdır ve ikincisi, Müslümanların gücünün ancak vahdetleri oranında olmasıdır.
بسم الله الرحمن الرحيم
Hamd âlemlerin Rabbi, sahibi, hâkimi olan Allah (azze ve celle)’ye, salât ve selam Efendimiz, önderimiz Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’e, onun ehl-i beytine, ashabına ve kıyamet gününe kadar yolunu takip eden mü’minlere olsun. Bundan sonra;
Peygamberimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: “Kişinin mal ve şöhret hırsının dinine verdiği zarar, bir koyun sürüsüne salıverilmiş iki aç kurdun o sürüye verdiği zarardan daha büyüktür.”[1]
بسم الله الرحمن الرحيم
Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur:
قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذ۪ينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذ۪ينَ لَا يَعْلَمُونَۜ اِنَّمَا يَتَذَكَّرُ اُو۬لُوا الْاَلْبَابِ۟
“De ki: "Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu!" Doğrusu ancak akıl iz‘an sahipleri bunu anlar.” (Zümer sûresi, 9. ayet meali)
Yine Allah Teâlâ şöyle buyurur:
يَرْفَعِ اللّٰهُ الَّذ۪ينَ اٰمَنُوا مِنْكُمْۙ وَالَّذ۪ينَ اُو۫تُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍۜ
بسم الله الرحمن الرحيم
Enes bin Mâlik (radiyallahu anhu)’dan Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)’in şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir: “İlim talep etmek her Müslümana farzdır.” İmam Ahmed “El-İlel”de rivayet etmiştir.
Yazar (rahimehullah) der ki: İnsanlar (âlimler) bu konuda ihtilaf etmiştir.
Fukaha der ki: (Hadisten kast edilen ilim) Fıkıh ilmidir. Çünkü helal ve haram ancak bununla bilinir.
بسم الله الرحمن الرحيم
Şunu bil ki dilin tehlikesi büyüktür ve kurtuluş da ancak sükûttadır. Bu yüzden şeriatımız sükût etmeyi övmüş ve buna teşvik etmiştir. Nitekim Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:
“Sükût eden kurtulmuştur.” [1]
بسم الله الرحمن الرحيم
Hamd âlemlerin Rabbi, sahibi, hâkimi olan Allah (azze ve celle)’ye, salât ve selam Efendimiz, önderimiz Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem)’e, onun ehl-i beytine, ashabına ve kıyamet gününe kadar yolunu takip eden mü’minlere olsun. Bundan sonra;
بسم الله الرحمن الرحيم
Bil ki; muhakkak çocuk anne babası yanında, üzerinde her türlü nakşa hazır, saf mücevher gibi bir kalbe sahip olan, bir emanettir. Eğer hayır işlemek onda alışkanlık haline getirilir ve öyle yetiştirilirse o zaman ondan hayır neşet eder ve neşet eden bu hayırdan dolayı ebeveyni ve onu terbiye eden kişilerde onun sevabında ona ortak olurlar.
